Saturday, September 3, 2011

ကိုယ္ေတြ႔ ရင္နင့္ဖြယ္

ဒီေန႔ေဆးခန္းကို အဖိုးအိုတေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ တုတ္ေကာက္ကေလးနဲ႔ မွန္တံခါးဝနားမွာ ရပ္ေနတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မသိလိုက္ပါဘူး။ ေဆးခန္းကေန လူနာတေယာက္အထြက္မွာ အဲဒီအဖိုးအိုရဲ႔ လက္ဒဏ္ရာကိုေတြ႔တာနဲ႔ အျမန္လာတြဲဖို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္လည္း တြဲကူဖို႔ ထြက္အလာ အဖိုးအိုရဲ႔လက္တေခါက္ေကြးမွာ ျပတ္ရွဒဏ္ရာ ဘယ္ေလာက္ၾကီးသလဲဆိုရင္ အရိုးပါျမင္ရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႔ဒဏ္ရာကိုလည္း တစ္ရွဴးစကၠဴနဲ႔ သားေရကြင္း ပတ္ထားပါတယ္။

သူ႕ကို ခဏနား ထိုင္ခိုင္းၿပီး ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲလို႔ တရုတ္လိုေမးပါတယ္။ အဖိုးအိုဟာ ကြ်န္ေတာ္ နားမလည္တဲ့ ေဟာ္ကင္(စင္ကာပူစကား)နဲ႔ ေျဖပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဒီေဆးခန္းလာဖူးသလားလို႔ ေမးၿပီး သူ႔ရဲ႔မွတ္ပံုတင္ကတ္ ျပခိုင္းပါတယ္။ သူ႕ခဗ်ာလက္ကဒဏ္ရာနဲ႔ အိတ္ေထာင္ထဲကေန မနည္းဆြဲထုတ္ေနေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း မေနသာတာနဲ႔ ကူထုတ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီကတ္ျပားေလးမွာလည္း ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး ေသြးစြန္းေပေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ Register လုပ္ၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အသက္၉၉ႏွစ္ရွိမွန္း သိရေတာ့တယ္။ နားလည္း မေကာင္းရွာေတာ့ဘူး။ ဘာမွေမးမရတဲ့အဆံုး တေယာက္ထဲအကူမပါတဲ့အတြက္ အရင္ေဆးခန္းမွာလာျပတုန္းက ေပးထားတဲ့ဖုန္းနံပါတ္နဲ႔ သူ႕အိမ္ကိုအေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါတယ္။ သူတို႔လည္း ေဟာ္ကင္စကားပဲ ေျပာတာနဲ႔ ဆရာဝန္ကို နားေထာင္ခို္င္းလိုက္ပါတယ္။ သူတို႔ကလည္း ဖုန္းမွားေနတယ္၊ အဖိုးအိုကိုလည္း မသိေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ 

ဒါနဲ႔ဆရာဝန္က ေဆးထည့္ေပးၿပီး ပတ္တီးစည္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံရွင္းခိုင္းတာကို နားမလည္တဲ့အတြက္ ကြ်န္ေတာ္ရဲ႔လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္က ကြ်န္ေတာ္ကို ပိုက္ဆံေထာင္ျပခိုင္းပါတယ္။ ဒါမွပဲ နားလည္ၿပီး ပိုက္ဆံထုတ္ေပးပါတယ္။ ပိုက္ဆံေတာ့ပါရွာသားပဲ။ အမွန္ကြ်န္ေတာ္သာ ဆရာဝန္ဆိုရင္ ပိုက္ဆံမယူဘဲ အလကားေတာင္ ကုေပးလိုက္မွာ။ 

ဘယ္ကိုျပန္မွာလဲ ဆိုတာေမးမရတာနဲ႔ ေဆးခန္းကလူနာမေလးရွားအစ္မေလးက သူ႔ရဲ႔မွတ္ပံုတင္ထဲက လိပ္စာနဲ႔ သူ႕ကိုအိမ္ျပန္ပို႔ေပးမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ေဆးခန္းေရွ႔က ျဖတ္သြားတဲ့ စင္ကာပူလူမ်ိဳး သူတို႔ဘာသာစကားတတ္တဲ့အန္တီအခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕တာနဲ႔ လွမ္းအကူအညီေတာင္းၿပီး အိမ္ျပန္ပို႔ခိုင္းလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အိမ္လိပ္စာက ေဆးခန္းနဲ႔နီးလို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္။

ေနာက္ၿပီး ဘယ္လိုဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာ ကိုယ့္အလုပ္ဆက္လုပ္ရတာနဲ႕မသိေတာ့ပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာ တကယ္ေနလို႔ မေကာင္းဘူး။ အဲဒါနဲ႕ဘာကိုစဥ္းစားမိလဲဆိုေတာ့ အသက္ရာေက်ာ္မရွည္လဲေနပါေစ၊ ဒီလိုအေစာင့္အေရွာက္မဲ့ ဝဋ္ဒုကၡမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ မႀကံဳပါရပါေစနဲ႕လို႔ စိတ္ထဲႀကိတ္ကာဆုေတာင္းၿပီး ရင္ထုမနာျဖစ္ကာ ကိုယ့္အလုပ္ကို ဆက္လုပ္ေနရပါေတာ့တယ္။








4 comments:

Thameesan said...

ေၾသာ္..အသက္ကလည္းၾကီးလာ.
ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ကလည္းမရွိနဲ႕.
တို႕မ်ားေတာ့အဲဒီလိုမၾကံဳခ်င္ပါဘူးကြယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္.သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ႕ရင္ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္
ကူညီျဖစ္ပါတယ္။

noblemoe said...

စိတ္မေကာင္းစရာပဲေနာ္
ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး
ေလာကၾကီးမွာအသက္ရွင္ေနထုိင္ရတာလည္းမလြယ္ပါဖူး ရင္ေမာစိတ္ပန္းစရာေတြၾကီးပါပဲေနာ္။

ပထမဆံုးလာလည္ျဖစ္တာပါ။အားေပးလွ်က္ပါသူငယ္ခ်င္း


စိတ္ေရာကိုယ္ပါက်မ္းမာခ်မ္းသာျပီး
သာယာခ်မ္းေျမ့ပါေစရွင္း
မိုး

San Yin Mon said...

Thank You for visiting.

ဇာတိမာန္ said...

ေလာကၾကီးကုုိ သက္ရွင္ရတာကိုမလြယ္ဘူးလုိ့ေၿပာေနမဲ့အစား ေလာကၾကီးကုိေရာက္ေနုတုန္း အက်ဳိးရွိေအာင္ဘယ္လုိလုပ္သင့္လဲလုိ့စဥ္းစားသင့္ပါတယ္ ေကာင္းတာကေတာ့ေလာကကိုေရာက္တုန္း မေကာင္းမူေရွာင္ ေကာင္းမူေဆာင္ ၿဖဴေအာင္စိတ္ကိုထားသင့္ပါတယ္ ဒါဟာသခၤန္းစာပါပဲ ေလာကမွာစိတ္ကုိၿဖဴစင္ေအာင္ထားၿပီးေနရၿခင္းဟာ အင္မတန္မွာေကာင္းပါတယ္